Op dag drie gaan we weer een flink stoor richting het noorden richting de provincie Bohuslän met een overnachting in de gemeente Kungälv!

Het ontbijt in Ängelsholm

We beginnen de dag weer met een klein kampvuurtje en het ontbijt. Ik had nog aardappeltjes over van het avondeten van gisteren en besloot deze op te bakken met een paar eitjes erdoor. Voedzaam, warm en vooral erg lekker, hier moesten we de dag wel op doorkomen! De wind trok aan maar toch besloot ik voor het inpakken een paar drone-shots te maken. Nog voor ik boven de boomtoppen uit kwam eindigde het avontuur met de drone in Zweden. Ik kwam nét iets te dicht bij de boomtoppen en de wind gaf net het duwtje wat nodig was om de drone te laten crashen. Een gebroken vleugel, kapotte propellers en de body die los ligt tot gevolg. Gelukkig kan ik dit nog wel laten maken bij DJI. Kan me niet gebeuren dat de drone na zo’n korte tijd al permanent overleden is. We gaan het meemaken!

Toch is er nog wel een eeuwig raadsel. Ik had twee hittebestendige spatels mee, een grote en een kleine. Omdat we geen onbeperkte hoeveelheden water hebben doen we de afwas in de ochtend. De afwas staat naast de auto om een bende in de laadruimte te voorkomen. Toen ik wakker werd kwam ik tot de ontdekking dat de kleine spatel was verdwenen. Tot op heden nog steeds geen idee wat ermee gebeurd is!

Op naar Bohuslän!

Nou, de drone is stuk maar daar kan ik niet over in zitten. We zijn in een prachtig land en we hebben nog zo veel te beleven! Als eerste gaan we richting Halmstad om een bezoek te brengen aan de Naturkompaniet, een beetje de Zweedse variant van Bever. Joël wilde namelijk graag kijken voor een Fjällräven broek en ik was niet echt naar iets op zoek maar kijken kan natuurlijk altijd. Uiteindelijk ben ik met de meeste spullen de deur uit gegaan; een eland-pluche voor in de auto, twee flanellen blousejes van Barbour en een wollen muts voor in de winter. We lopen nog een klein rondje en gaan dan weer naar de auto. We willen door!

Het radiostation van Grimeton

We zijn nog geen uur aan het rijden en we passeren bruine bordjes met de tekst ‘Radiostationen Grimeton’. Deze bordjes zijn zoals je ze in Duitsland ook wel eens ziet met culturele of andere belangrijke hotspots. Ik doe er niet zo veel mee tot we op een gegeven moment naar rechts kijken en vijf gigantische torens op een rij zien staan, verbonden met kabels. Ook op de bewegwijzering wordt het radiostation al genoemd dus we gaan van de snelweg af en richting het radiostation. Hier hebben we absoluut geen spijt van gehad! Bij aankomst zien we gelijk de torens en een bizar ogende antenne. Helaas was alles dicht maar gelukkig kennen ze in Zweden iets als ‘self check-in’. Je koopt online een ticket en daarmee kun je zelf de exposities bekijken. Wat tof! We kopen twee tickets en gaan een rondje lopen.

De expositie

Het eerste gebouw wat we betreden is een expositie over de site zelf en haar rol in de communicatie van 100 jaar geleden. Leuk feitje, het radiostation is in 1925 gebouwd. De torens zijn blijkbaar 118 meter hoog, en dat al in 1925! Het tweede gebouw wat we betraden werd verbouwd dus er stonden wat steigers maar gelukkig nog wel alles goed te zien. Dit was de voormalige transmitterruimte en vanuit hier werden alle transmissies naar de antennes gestuurd. Vrijwel alles stond er nog, ook de oude elektromotor met dynamo en de oude variabele weerstanden die werkten op basis van een waterbad.

Een klein hoekje was ingericht over de moderne technieken zoals 4G en er stond in de vitrine een moderne antenne (wel een relatief kleine) opgesteld met de fiberglass kap eraf gehaald zodat je kon zien wat er binnen in zit. Voor ons als antennebouwers natuurlijk heel interessant om eens gezien te hebben!

Het wordt echter nog mooier, blijkbaar is Grimeton de oudste nog werkende lange golf zender welke nog steeds jaarlijks gebruikt wordt door een groep vrijwilligers om over de hele wereld een bericht uit te sturen. Mega vet!

Bohuslän!

Nog voor we vertrekken uit Grimeton zoeken we een kampeerplek in Bohuslän en vinden een plekje die door eerdere bezoekers ‘Vibraltar’ genoemd werd. Het is anderhalf uur rijden maar dit duurt voor ons iets langer, we moeten namelijk nog boodschappen doen! Bij aankomst staat er al een busje maar dat mag de pret niet drukken. Er is plek voor ons en we zijn op misschien wel het mooiste stukje natuur waar ik ooit geweest ben (het is niet voor niks de eerste afbeelding als je dit item opent). Een nadeel is wel; het waait hard. We besluiten de tent nog niet op te zetten en eerst een rondje te gaan lopen, er is een rotsformatie die we kunnen beklimmen en we gaan omhoog om meer van de omgeving te zien.

Eenmaal boven is het echt genieten, ergens voegt de grauwe grijze lucht wel wat toe aan de woeste rotsen aan de overkant van het water. We maken wel de beslissing om toch ergens anders kamp op te zetten. Ik had al een mooi plekje gevonden op maps in mijn voorbereidingen. Het is wel weer een kleine 45 minuten rijden dus we gaan naar de auto en vertrekken helaas weer. Op naar Kungälv!

Kungälv

De rit naar Kungälv verloopt een tikkeltje onstuimig, het waait toch wel flink en er komen ook af en toe toch wat regen. Dat mag de pret niet drukken, vooral de laatste paar kilometers over een onverharde weg maken het toch weer avontuurlijk. Helaas is het op de plek die ik bedacht had niet toegestaan om te kamperen. Een paar honderd meter terug loopt een paadje naar beneden waar we wel kunnen staan. Jammer genoeg lukt het niet om de auto hier een beetje recht te parkeren. Dit zou betekenen dat de tent ook niet recht staat. Het is ook al donker dus ook niet echt de tijd en zin om lekker te knutselen om de auto wel recht te krijgen. Helaas!

Een kleine kilometer terug kwamen we wel langs een plek waar we konden staan, we gaan terug hierheen en zetten kamp op. Avondeten slaan we over, we hebben onderweg al wat gegeten en allebei hebben we nog geen honger. We drinken zoals gewoonlijk een biertje en genieten nog even van de rust en het kampvuur.

We moeten wel langzaam gaan denken wat we willen doen. Gaan we morgen al terug zuidwaarts of doen we nog één stop iets noordelijker? Aangezien ik toch wel in de regio wilde blijven besluiten we dat maar te doen. We zoeken wat leuke plekjes op zodat we in de ochtend wat kunnen kiezen. Het vuur knispert, de wind trekt aan en er komt weer regen aan. Dit moet een teken zijn, ik was toch al een beetje moe dus tijd om te tent in te kruipen. Precies op tijd, ik lag nog niet onder de deken of het regende opeens wel heel erg hard!